ब्वाइफ्रेन्ड बनाउने रहर शीर्षकमा लेख छापिएको दिन एकजना अपरिचित पुरुषले फेसबुकमा म्यासेस गरे । उनीसँग साथी भएको १ महिना जति भएको थियो । त्यो बीचमा बोलचाल भने भएको थिएन । १० जना म्युचल फे्रन्ड भएकाले रिक्वेस्ट एसेप्ट गरेकी थिएँ ।

सायद त्यो लेख पढेर नै म्यासेस गरेको हुनुपर्छ । फेसबुकमा साथी भए पनि चिनजान नभएकाले म उनलाई अन्जान शब्दले सम्बोधन गर्छु ।

उनको पहिलो म्यासेस थियो मलाई चाहिँ गलफ्रेन्ड बनाउन मन छ । हाहा गरेर टारे अनि उनको प्रोफाइल खोलरे हेरेँ, पहिलो दिन नयाँ कक्षामा पुग्दा सबै पुस्तक पल्टाएर हेरेजस्तै । उमेरमा ३५ नाघेको हुनुपर्छ । फोटोहरु हेर्दा त्यस्तै लाग्यो । कम्तीमा पनि २ सन्तानका बाबु हुनुपर्छ । धन्न धन्नै मेरो आफ्नै बाबाको उमेरका ।

प्रोफाइल हेरिरहँदा म्यासेन्जरमा म्याजेसको ओइरो लागि सकेको थियो । हन्नामा भुट्टा भुट्दै छोडेको मकै फुल उठेजस्तै गरी । म्यारिड हो नि म त, तर एउटा गलफ्रेन्ड चाहिएको छ । उनी म्यारिज भन्ने कुरा प्रोफइलमा रहेको फोटो अनि ब्युपटिफुल कपल भन्दै गरेको कमेन्टबाट नै छर्लङ्ग हुन्थ्यो । इमान्दारिताको खोक्रो मादल बजाएको आवाज गुन्जिदै थियो ।

यति राम्री श्रिमती छोडेर गलफ्रेन्ड किन नि रु सीधा प्रश्न गरकी थिएँ । श्रीमती छ तर त्यति कुरा मिल्दैन । रमाइलो नै हुँदैन । हाहा भनेर उडाउन खोज्दा गम्भीर भएजस्तै गरी, हो के साच्ची मनको कुराको खोलेको भन्दै थिए ती अन्जानले ।

केही महिनाअघि एक विवाहित पुरुषसँग कुराकानी गर्दै जाँदा उनलाई पनि बिहे गरेकी श्रीमतीभन्दा गलफ्रेन्डको खाँचो थियो । उनको विचारमा आफ्नो मनको बह पोख्ने एक साधनको खाँचो थियो । आफ्नी श्रीमती पुरानो सोच अनि मूल्य मान्यताकी भएकाले आधुनिक युगकी छोटो कपडा लगाउने केटीको खाँचो थियो । यति मात्र कहाँ हो र, पढेलेखेकी हरेक कुरा बुझ्ने चाहिएको थियो । केटी खोज्ने लमीजस्तै गरी एक विवाहित पुरुषले सजिलै गलफ्रेन्ड खोज्देऊ न भनेका थिए । बिहे गर्ने गलफ्रेन्ड होइन केही समय मोजमस्ती गरेर आफ्नै बाटो लाग्ने गलफ्रेन्ड ।

मभन्दा उमेर अनि सोचमा परिपक्व मानिससँग केही आदर्शका कुरा जोड्न थाले । अब एउटी रोजीसकेपछि उसैसँग खुशी खोज्ने प्रयास गर्नुस् । ट्राई टु स्याटिफाई विद हर । हो क्यार तर आई एम नट स्याटिफाई विद हर भन्दै थिए । जोड्दै थिए आफ्ना सोचहरु अनि पल्टाउँदै थिए जीवनको भावी किताबका पानाहरु । म त एउटा गलफ्रेन्ड खोज्छु नै उनको ढिपी थियो । हरेक दुःख, सुख र खुशी साट्न सक्ने । यतिका वर्ष सन्तान जन्मिएर हुर्किंदा दुःख, सुख र खुशी साट्ने श्रीमतीको रहर पुगेर उनलाई कुनै जवान केटीको खाँचो परेको छ । जवानीसँग खेल्ने मोह रहेको छ । एउटी केटीसँग खुशी प्राप्त गर्ने नसक्नेले अर्कोसँग सुखी हुन सक्छु भन्ने भ्रम पो हो कि रु ती अन्जान लेखको पात्र बनाइसकेको थियो यो मनले । म सुख दिन्छु तर बिहे चाहिँ गर्दिन । मलाई पनि खुशी बनाउनुपर्छ, उसले अर्थात् खोजिरहेकी गलफे्रन्डले । एउटासँग माया गर्ने आफ्नो जवानी रित्याउने अनि अर्कोसँग बिहे गर्ने केटी कस्ता होलान् रु प्रश्नले घोच्दै थिए । अन्जानको उत्तर गजबकै थियो । जसलाई रमाइलो गर्ने मन लाग्छ त्यसले गर्ने हो, सबैले देख्ने वा थाहा पाउने गरी लभ गर्ने होइन नि । किन अरुको अगाडि साधु सन्त कहलिन मन छ रु सीधा प्रश्न थियो मेरो अनि उत्तर आउने क्रम जारी थियो । त्यस्तो भन्न खोज्या होइन । आजकल केटा होस् या केटी बिहे भएकाहरु सबैको गलफे्रन्ड या ब्वाइफ्रेन्ड हुन्छ ।

लौ म कुन दुनियाँमा बाचिरहेकी छु । आफैँले आफैँलाई प्रश्नको बिँड ठोकेँ, कोदालीको बिँड ठोकेजस्तै गरी । यो समाज परिवर्तन भएको हो कि लोग्ने मानिसको सोच अथवा ती अन्जानको मात्र सोच हो । होइन, केही महिना पहिले पनि एका दुई विवहित पुरुषको गलफ्रेन्ड बनाउने सोच सुनेकै हुँ ।

त्यसो भए हजुरकी श्रीमतीको पनि ब्वाइफ्रेन्ड छ होला रु मैले सोधे । उत्तर खोज्न टाढै पुगेछन् क्यारा एकछिनमा रिप्लाई आयो । उनी ब्यस्त हुन्छिन् । जागिर छ । घरमा २ वटा नानीहरु छन् । घरको काम र अफिसको कामले फुर्सद हँुदैन् । कति विश्वास आफ्नी श्रीमतीप्रति त्यही विश्वास उनकी श्रीमतीले पनि गरेकी छिन् होला ।

जमाना परिवर्तन भएको हो भनेर सोध्दा निर्धक्कका साथ हो नि भन्दै सेक्रेट हुन्छ के, अनि बिहे नभाका युवतीलाई झन् सजिलो हुन्छ । कस्तो सोच, बिहे नभएका युवतीहरुको आफ्नो पढाइ हुँदैन, करिअर हुँदैन । उनीहरुको त्यही एउटा ड्युउटी हुँदँैन । श्रीमानका लागि खाना बनाउने, कपडा धुने, भाँडा माझ्ने, छोराछोरीको हेरचाह गर्ने आदि इत्यादि । उनी थप्दै थिए । नुन नलागेको तरकारीमा थपेजस्तैगरी । पहिले जोसँग लभ पर्यो, त्यहीसँग बिहे हुन्थ्यो नि । तर आजकल लभ गरेकैसँग सबैको बिहे हुँदैन ।

के लभ खेलौना हो रु मन परुन्जेल राख्ने अनि मन नपरेपछि फाल्ने । त्यसो भए लभ गर्दै छोड्दै हिँड्ने । मायाको के अर्थ भो र रु प्रश्नको वाणी मनभरी थिए । केहीले वाण हाने अनि केही मनभित्र नै दबाएँ । आजकल त केटाकेटीहरु मस्तसँग लभ गर्छन्, पछि कुरो मिलेन भने अर्कोसँग बिहे गर्छन् । म भर्खर अर्को ग्रहबाट झरेकी बालिकाजस्तै गरी अन्जान मलाई प्रेमको फूलबारीमा घुमाउँदै थिए । म पनि केही थाहा नपाएजस्तो गरी चुपचाप घुम्दै थिए ।

अनि हजुरकी श्रीमती रु प्रश्न यथावत नै थिए । श्रीमतीलाई कसले भन्छ र रु लुकेर प्रम गर्ने नि । अब ऊ बिजी हुन्छे, मलाई समय दिन भ्याउदिन । मलाई घुम्न या फिल्म हेर्ने जान मन लाग्यो भने समय नै दिन सक्दिन । भटभटाउँदै थिए ती अन्जान । बोर लाग्दा गलफे्रन्डसँग फिल्म हेर्न गयो, बाइक राइडिङ गयो, आइसक्रिम खायो । आहा कति मजा हुन्छ नि उनलाई जेजे भने पनि भयो काली, साले, कुत्ता, भाते, आदि ।

त्यस्तो मान्छेले बिजी नहुने, घरमै बसेर श्रीमन्को हेरचाह गर्ने केटी बिहे गर्नुपर्छ नि रु सोध्दै जाँदा आउँदै थियो जबाफ । पहिले थाहा भएन, अहिले आएर रहर लाग्यो के । अब बुढीलाई केही भन्यो कि गाली गर्छे । २ सन्तानका बाबु बनिसकेपछि पछुतो लागेको छ उनलाई । श्रीमतीको जवानी सकिएर गाला चाउरी पर्न लाग्दा गलफ्रेन्डको खाँचो परेको छ ती अन्जानलाई ।

लाइट गयो, वाइफाई पनि गयो । अनि मेरो म्यासेन्जर चल्न छोड्यो । केही समयअघि पनि अफिसमा एक विवाहित पुरुषले गिद्दे नजर लगाउँदै थिए । अनि भन्दै थिए, तिमी किन सधैँ पुरै बाउला भएको कपडा लगाउँछ्यौ । स्लिम भएकाले केटाहरुले त टन्नै जिस्क्याउँछन् होला आदि । म काम गर्ने आएकी हुँ, फेसन सो गर्ने होइन भनेर जवाफ फर्काएपछि मुखमा बुझो लागेको थियो । उमेरमा ५० काटेको त्यो बूढो मस्तिष्कलाई मेरो लवाइसँग के मतलब । मेरो ठाउँमा युवक भएको भए के उनले त्यही प्रश्न गर्थे होलान् रु उमेरमा बाउ भन्न सुहाउनेहरुले बाटोमा हिँड्दा जिस्क्याउन खोज्ने एउटा कारण सायद गलफ्रेन्ड बनाउने सोच नै होला । कतै केटीले आँखा झिम्काई पो हाल्छे कि बुढेसकालको तलतल मेटाई पो हाल्छे कि भन्ने मानसिकता होला ।

सबै नारी एकै हुदैनन् र पुरुष पनि । हुन त नारीहरु आफै नै प्यासी पुरुषहरुको तृष्ण मेटाउँदै हिँडछन् । यसरी एउटा विवाहित पुरुषले केही क्षणको रमझमका लागि गलफ्रेन्ड बनाउनु उचित होला कि नहोला रु हुर्किंदै गरेका बालबच्चा अनि परिवारको खुशीका लागि सङ्घर्षरत नारीको जीवनमा कस्तो प्रभाव पार्ला रु नारी र पुरुष मिलेर नै एउटा परिवार सम्पन्न र सुखी हुन्छ भन्ने कथन सुन्दै हुर्केकी म अनि बदलिँदो समाज । अविवाहित म अनि विावाहित पुरुषहरुको सोच मैले विश्लेण गर्ने सक्दिन तर मेरो मनमा लागेको प्रश्न किन बिहे गरिन्छ रु समाजको रीतिरिवाज धान्न या आफ्नो शारीरिक आवश्यकता पूरा गर्न रु विवाहपछि घर धन्दामा व्यस्त नारीको जीवन अनि मोजमस्ती खोज्दै हिँड्ने उपज या प्रवृत्ति पो हो कि गलफ्रेन्ड ?

यसरी आफ्नै श्रीमतीप्रति असन्तुष्ट भएर गलफ्रेन्डको खोजी गर्नु र केटीहरु पनि प्यासी पुरुषको साहारा बन्नुले के समाजमा सकरात्मक असर पार्ला रु श्रीमती र श्रीमानबीच सन्तुष्ट हुन नसक्दा उनीहरुको सम्बन्ध कस्तो होला रु बिहेपूर्व नै आफ्नो इच्छा, आकांक्षा र रहरहरु साट्न सक्ने दुःख अनि सुखमा हास्न सक्ने श्रीमती खोज्नु उचित होला र ?