उनको पहिलो छोराले पनि उनको परिचयका कारण थुप्रै विभेद सहनु पर्‍यो। हुर्कँदै जाँदा छिमेकीहरूले आमाबुवाले तिनलाई केवल पालेको भन्ने सुनाए।

आमा-छोरा छुट्टिएको १३ वर्षपछि तिनलाई पाल्ने आमाबुवाले पुरानै आमाकहाँ फर्काइदिए। त्यहाँ पुगेपछि तिनलाई आफ्नो बुवाबारे पनि जान्न मन भयो। किनभने उनको थर थिएन – भारतमा बुवाको थर बच्चालाई दिइन्छ – उनलाई स्कूलमा केटाकेटीहरूले जिस्काउने गर्थे।उनले निरन्तर आमालाई बुवाको परिचय सोधिरहन्थे।

“यदि तपाईँले सत्य बोल्नु भयो भने अरू मानिसहरूले पनि त्यसो गर्ने छन्। त्यसले हाम्रो मुद्दा बलियो हुन्छ र दोषीले सजाय पाउनेछन्। अपराध गरेपछि कोही पनि उम्कन नसकिने सन्देश समाजमा प्रवाह हुनेछ।”

न्यायको निम्ति लडाइँ

आफ्नो छोराको प्रोत्साहनपछि ती महिला सन् २०२० मा शाहजहाँपुर फर्किइन्। तर मुद्दा दायर गर्न उनले निकै कठिनाइ बेहोरिन्।निकै पुरानो मामिला भएको भन्दै प्रहरीले उनको उजुरी दर्ता गर्न मानेन। त्यसपछि उनी वकिलकहाँ पुगिन्। वकिल पनि अघि सरेनन्। उनी हुर्किएको थलोमा निकै परिवर्तन भइसकेको थियो।

पुरानो घर ठम्याउन समेत मुस्किल भयो भने आरोपितहरू पनि फेला परेनन्। “तीन दशकपहिले तपाईँ कहाँ बस्नुहुन्थ्यो र त्यहाँ नै बलात्कार भएको थियो भनेर कसरी प्रमाणित गर्ने?” वकिलको प्रश्न थियो। “मैले वकिललाई भनेँ, तिमी मुद्दा लड प्रमाण हामी जुटाउँछौँ,” उनले भनिन्।

वकिलले अदालतमा मुद्दा दर्ता गरे। शाहजहाँपुरका मुख्य जुडिसियल मजिस्ट्रेटको आदेशमा दुईजना आरोपितका विरुद्ध सन् २०२१ को मार्चमा एउटा मुद्दा दर्ता भयो। प्रहरीले ती महिलालाई नै आरोपित खोज्न भने।

“मैले तिनलाई फेला पारेँ र फोनमा कुरा गरेँ,” महिलाले भनिन्। “तिनले मेरो आवाज चिने र किन अहिलेसम्म नमरेको भने। मैले भनेँ – अब मर्ने पालो त तिनीहरूको हो।”

प्रमाण र पक्राउ

आरोपितहरू फेला परे पनि तिनलाई अपराधसँग जोड्ने प्रमाण थिएन। तर फेब्रुअरीमा लिइएको डीएनएको परीक्षणको नतिजा अहिले प्रमाणको रूपमा आएको प्रहरीले बताएको छ।

शाहजहाँपुरका प्रहरी वरिष्ठ उपरीक्षक (एसएसपी) एस आनन्दले बीबीसीलाई भने, “यो निकै अनपेक्षित मुद्दा थियो। जब ती महिला आएर मुद्दा हालिन् हामी एकदम छक्क पर्‍यौँ। तर हामीले चुनौती स्विकार्‍यौँ र उनको छोराको डीएनएको नमुना लियौँ।”

गत एक वर्षदेखि सो मामिला अनुसन्धान गर्दै आएका इन्स्पेक्टर धर्मेन्द्रकुमार गुप्ताले भने, “त्यसपछि हामीले आरोपितहरूको डीएनए पनि जाँच्यौँ। तीमध्ये एकजनाको डीएनए ती छोराको डीएनएसँग मिल्यो।”

जुलाई ३१ मा एकजना आरोपित पक्राउ परे अनि अघिल्लो बुधवार अर्का आरोपित पनि पक्राउ परे। आरोपितहरूले कुनै टिप्पणी गरेका छैनन्। आफ्नो कथाले अरूलाई पनि अघि सर्न प्रोत्साहन मिल्ने ती महिलाले आशा व्यक्त गरेकी छन्।

“मानिसहरू चुपचाप बस्छन्। म पनि चुप बसेँ र यही नै मेरो नियति हो भन्ने ठानेँ। तर त्यस्तो होइन रहेछ। हामी प्रहरीकहाँ जानुपर्छ ताकि अरूले यस्तो भोग्न नपरोस्।”उनका छोरा पनि आरोपितहरू समातिएकोमा निकै खुसी भएको बताउँछन्।